Harry z'n Hongaarse Punt

Er was eens een tegelzetter genaamd Harry, die in het zonnige Budapest woonde. Harry had een unieke gave: hij kon de mooiste vloeren leggen in een patroon dat bekend stond als de Hongaarse punt. Maar na jaren van zigzaggen begon Harry scheel te zien van al die hoeken en punten. Hij droomde van vloeren die niet constant heen en weer schoten als een legging op een festival.

Op een dag had Harry er genoeg van. "Ik ben geen boemerang!" riep hij tegen zijn hond Tegel, die schijnbaar medelijden met hem had. Harry besloot zijn leven om te gooien. "Ik ga een tegeltrend starten die net zo recht is als een Festivallegging na een hele nacht dansen!" zei hij vastberaden.

Hij begon met de Vierkante Dansvloer, een patroon zo simpel dat een marmot het kon leggen. Zijn klanten keken hem aan alsof hij net had voorgesteld om in een legging naar een bruiloft te gaan. "Waar zijn de punten? Waar zijn de hoeken?" vroegen ze verbaasd. Harry bleef kalm. "Punten en hoeken zijn zo passé," zei hij, "Net als jeugdig enthousiasme op maandagochtend."

Maar het werkte. Al snel begonnen mensen de schoonheid van eenvoud te waarderen. Harry's tegels waren zo populair dat zelfs de lokale discotheek hem vroeg om hun vloer te leggen. Tijdens het werk ontdekte Harry de Festivalleggings. Het waren geen gewone leggings; ze waren bedekt met patronen van kleine tegeltjes. "Perfect voor de dansvloer," dacht Harry.

Op de grote opening van de discotheek danste Harry zelf in een paar van deze leggings. Iedereen zag hem aan en barstte in lachen uit. "Harry, wat draag je?" vroegen ze. Hij grijnsde breed. "Dit, vrienden, is de toekomst van mode én vloerdesign. Eenvoudig, comfortabel en een beetje gek!"

En zo eindigde Harry’s reis van de Hongaarse punt naar de Festivalleggings. Hij leerde dat je niet altijd in een patroon gevangen hoeft te zitten. Soms moet je gewoon je eigen weg leggen – zonder punten en hoeken, maar met een heleboel humor en een beetje lef.